İstanbul nüfusunun 2023 yılında, 16.5 milyon olduğu biliniyor. İstanbul, dünyadaki 216 ülkenin 145'inden daha fazla nüfusa sahiptir. Bu bilgileri neden mi veriyorum? Çünkü, İstanbul’da belediye başkanı olmanın ne kadar önemli bir görev olduğunu ve ne kadar güçlü bir siyasi iradeye sahip olunduğunu hatırlatmak için yazıyorum.

 

1994’de İstanbul büyükşehir belediye başkanı seçildiğinde kendi deyimleriyle büyük bir zafer kazanmış oldular. Çünkü devasa bir bütçesi olan İstanbul’a belediye başkanı olmak birçok Avrupa ülkesini yönetmekten daha önemliydi.

 

1994 de İstanbul’da edindiği bu güç ona yetmedi ve daha fazla güce sahip olmak için parti kurdu.

 

2002 yılında ilk kez seçime giren AKP meclis çoğunluğunu da alarak ülkeyi 5 yıl yönetme hakkına sahip oldu ve 2002 yılında Abdullah Gül’e verdiği emaneti 2003 yılında geri alan Recep Tayyip Erdoğan başbakan oldu ve Erdoğan’ın başbakanlık serüveni başladı.

 

Başbakanlık gücü ile yetindi mi? Hayır.

 

2007 de daha güçlü bir başbakan olarak tekrar seçim kazandı. Bu döneminde Ergenekon ve balyoz davaları ile yargıyı ve askeriyeyi salladı ve devletin kurumlarını yerle bir etti. Yine bu dönemde Görev süresi bitmeden 2010 yılında yaptırdığı Anayasa referandumu ile daha da güçlenerek görevine devam etti, bu dönemde yapılan referandumda cumhurbaşkanının ilk kez halk tarafından seçilmesine karar verildi ve gücüne güç kattı.

 

Peki bu güçte mi ona yetmedi diye soracaksanız eğer? Tabi ki de yetmedi.

 

2011 yılında halk desteğini daha da artırarak yeniden başbakan oldu. Bu dönemi de çalkantılarla ve kavgalarla geçti. 2014 yılında yapılan Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde başbakanlık koltuğunu emanetçi Ahmet Davutoğlu’na bırakarak kendisi Cumhurbaşkanı oldu. Artık durdurulamıyor kontrol edilemiyordu.

 

2014 yılında başbakanlık koltuğunu verdiği Ahmet Davutoğlundan o koltuğu 2016 yılında geri aldı ve Binali Yıldırıma verdi. O kadar güçlüydü ki bir koltuğu birinden alıp diğerine verebiliyordu.

 

Binali Yıldırımın başbakanlığı döneminde yani 2016 yılının Temmuz ayında muhalefetin kontrollü darbe diye nitelendirdiği bir darbe girişimine maruz kaldı, bu krizi de fırsata çevirerek 2017 yılında ülkeyi geri dönülmez bir referanduma götürdü. Cumhurbaşkanlığı sistemi diye getirdiği Dünya’da eşi benzeri olmayan garip bir sistemi tartışmalı bir sonuçla YSK’ya kabul ettirdi.

 

Artık gücüne güç katıyor söylemi bile anlamını yitirmiş oldu. Çünkü bu yetki ona bu ülkenin tek sahibi olma yetkisini veriyordu.Halk yıllardır elinde bulundurduğu gücü, kontrolsüz ve denetimsiz biçimde Recep Tayyip Erdoğan’a devir etti.

 

Bunca güç bile onun durulması için yeterli olmadı.

 

Ülkenin içinde bulunduğu ekonomik buhran bile onun yeni yasalar ve yeni Anayasalar yapmasına engel olamıyor ve kimse onu durduramıyor. Ülkenin hem demografik yapısı ile oynuyor hem de ekonomik olarak ülkemizi 3. Dünya ülkeleri sıralamasına geriletiyor.

 

Elinde bulundurduğu onca güç bile onu durdurmuyor o her defasında daha fazlasını istiyor.

 

Daha önceleri birkaç kez değiştirdiği anayasa bile artık ona yetmiyor. Kendi yaptığı anayasaya bile uymayan bir Cumhurbaşkanı, Anayasa’yı yeniden yazalım talebini dile getirmeye başladı. Bundan dolayı kamuoyunun ilgisini bu yöne çekmek için bir kriz gerekiyordu ve o da öyle yaptı. 

 

Yargıtayı Anayasa mahkemesinin karşısına koyarak istediği krizi çıkarmış ve mevcut Anayasayı tartışmaya açarak yeniden anayasayı değiştirme talebinde bulundu.

 

Kesinlikle hiçbir şekilde mutlu olmuyor, durmuyor.

 

Çünkü Cumhurbaşkanı krizlerle güçleniyor ve sahibi olduğu ülke bile artık ona yetmiyor ve daha fazlasını istiyor, bundan dolayı egosunun yüksek olduğunu bilen kendi yandaşları ona Dünya lideri yakıştırması yapıyor.

 

Sonuç olarak elinde bulundurduğu onca gücün karşısında, ne hukuk durabiliyor ne muhalefet direnebiliyor ne de halk sesini çıkarabiliyor.

 

İstanbul büyükşehir ile başlayan siyasi güç zehirlenmesi bakalım daha nereye kadar gidecek göreceğiz.

 

Ona bu ülkenin koltukları yetmedi, yakın gelecekte Mars için referandum yaptırıp aday olur mu bilmiyorum. 

Yaşayanlar görecek.