SEYFULLAH DEDİ Kİ

Köyüme son gittiğimde (16 Kasım 2015) güzel bir sonbahar güneşi altında, yeğenimin bakkal dükkânı önünde otururken, Aşağı Mahalle’den Seyfullah geldi. Dükkândan birkaç paket sigara aldıktan sonra yanıma oturdu. Başında kasket, kırışık yüzünde en az 15 günlük kırlaşmakta olan sakal vardı. Pantolonundaki küçük yırtıkları dikmişti. Bakkala iş elbisesiyle gelmekte sakınca görmemişti.

—    Yeni bir pantolonun yok mu? diye sordum. Giyecekler artık pahalı değil.

—    He be dedi. Kumru’da beş liraya pantolon satıyorlar.

Geçen yıllarda onunla bazı sohbetlerim olmuştu. Evinin alt tarafında Şan Pınarı’nın ayağına kurduğu küçük bir alabalık havuzunu hatırladım.

—    Balıklar ne âlemde? diye sordum.

—    Balık işine bu yıl girmedim, dedi.

—    Neden?

—    Param yoktu. Evin alt kısmında bir duvar işi vardı. Parayı oraya harcadım.

—    Bu yıl ne kadar fındığın oldu?

—    Fazla değil. Bir buçuk ton kadar.

—    Kaça sattın? Parasını ne yaptın?

—    Sabri’ye (Bakkal) emanet bıraktım.

—    Evinde alafranga tuvalet var mı?

—    Yok. Üst kata yaptıracaktım ama henüz yaptıramadım.

—    Evini ne zaman yaptırmıştın?

—    Çok oldu. 40 yıl kadar önce.

Evin tuvaletiyle neden ilgilendiğimi merak edebilirsiniz. Ben köylünün her şeyiyle ilgilenirim. Ne yiyip içtiklerine, borçlarına, alacaklarına kadar. 1960’larda cuma namazında caminin ayakkabılığında kaç kara lastik, kaç kundura olduğunu bile sayardım. Köylüler bu soruları sormama alışıktırlar ve yadırgamazlar. Doğrusunu da söylerler. (Ben aslında sosyolog olmalıymışım!)

—Sen okula gittin mi Seyfullah!

—    Gittim, dördüncü sınıftan ayrıldım.

—    Neden?

—    Sınıfta kalıyordum. Kafam almıyordu. Ayrıldım!

—    Beş vakit namaz kılıyor musun?

—    Kılmıyorum.

—    Cuma namazlarını?

—    Kılıyorum.

—    Oruçla aran nasıl?

—    Bu yıl tutmadım.

—    Neden?

—    Midemden rahatsızım. Ağzımdan bazen kara bir su geliyor.

—    Bu seçimlerde oyunu nereye verdin?

—    Kılıçdaroğlu’na.

—    Bir önceki seçimde nereye vermiştin?

—    Onda da Kılıçdaroğlu’na vermiştim.

Sonra çok önem verdiği sesinin titreşiminden anlaşılan şu öneride bulundu:

—    Cumhuriyet Halk Partisi mutlaka ismini değiştirmelidir.  O isim köylüye çok sevimsiz geliyor.  “Halkın Partisi” dese bile olur. Ama CHP ismi altında olmuyor.

Sonra Recep Tayyip Erdoğan hakkında attı, tuttu.  Komşularının bir zamanlar Erbakan için yanıp tutuşurken şimdi hepsinin Erdoğan’a çalıştığını söyledi.

Onu neden sevmediğini sordum. Meclis’&teki HDP’lileri kast ederek

—    O şerefsizlere çok yüz verdi! dedi.

Sonra hükümette yer almayı reddeden Devlet Bahçeli aleyhinde bulundu. Onun oyunun düşmesini de şu kısa fıkrayla anlattı:

—    Oğlu “Baba ben bir balta buldum” demiş. Babası “Getir oğlum” “Kaybettim baba!..”

Bu sohbet sırasında bir mesel daha söyledi: Cebrail müminlerden oluşan bir grubun yanına gelmiş. “Ben Allah’la görüşeceğim. Ondan bir isteğiniz var mı?” diye sormuş. Müminler, “Ya Cebrail” demişler. Allah’a söyle. Yatsı namazı on rekât. Bunu kılmak zor geliyor. Biraz azaltsa…” Cebrail Allah’ın yanına varmış. Müminlerin dileğini aktarmış. Allah: “Demek fitri vacipi kılmıyorlar ha!” demiş. (Fitri vacip on rekât yatsıdan sonra kılınan ve farz olmayan üç rekât namazdır.) Seyfullah, “günümüze şükredelim. Bizi daha kötü günler bekliyor” demek mi istemişti?

—    Hangi kanalı izliyorsun?

—    Ben kanallar arasında gezinirim. Hangisini ilginç bulursam onu izlerim. En çok Fos (Fox) kanalını izliyorum. Orda bir adam var. Çok güzel anlatıyor.

Ellerinin içine baktım: Nasır bağlamıştı.

—    Fındık bıçağı tutmaktan, dedi.

Çoluk çocuğunu sordum. Üç yetişkin oğlu ile bir kızı varmış. Hepsi dışarıda. Köyde Köroğlu ile Ayvaz kalmışlar.

Yarım kalan ilkokul eğitimi, nasırlı eller, yamalı pantolon, Cumhuriyet Halk Partisi adını sevmiyor ama Kılıçtaroğlu’na oy veriyor. HDP, MHP ve AKP karşıtlığı… Fos tv. Seyfullah’da bir kokteyl kişilik gördüm.  

Güneş Dana Tepesi’nden ağmak üzereydi.  Seyfullah, içinde beş paket sigara bulunan poşetini alıp mahallesine yollandı… (22 Kasım 2015)