KİTAPSEVENLER ARASINDA ÜÇ GÜN

Gitmeden önce yazdığım gibi, bu yıl 21.si açılan TÜYAP İzmir Kitap Fuarı’nın son üç günü Öğretmen Dünyası standında kitaplarımı imzalamak için bulundum.

İzmirli kitap dostları akın fuara akın etti. Giriş kapısında öğle üzeri onlarca metre uzunlukta ziyaretçi kuyruğu oluşuyor, içerde de kalabalıkları yarıp gezmek bazen mümkün olmuyordu. Alıcıların büyük çoğunluğu büyük yayınevlerinin bulunduğu salonlara üşüştü. Buna rağmen sayısı giderek artan sahaf stantlarına ve dergi, dernek, vakıf gibi dar mekânlara sıkışmak zorunda kalan kuruluşlara da ziyaretçi düşüyordu.

Öğretmen Dünyası’na ayrılan mekânın genişliği yalnızca dört metrekareydi. Konulan kare masaların üzerine kitaplarımız sığmıyordu. Bu nedenle kitapların yeterince sergilendiği söylenemez. Türkiye’de kitap basmak zor değil. Zor olan tanıtım ve dağıtım. Yayıncılık giderek tekelleşiyor.

Sergilenen 40 kadar kitaptan 22’sinin yazarı olduğum için, imza günleri boyunca bunları ön tarafa sıraladık.

Gelenlerin ve takılanların bir kısmı bizi tanıyan, okurumuz olan kişiler, bir kısmı ise rastlantı olarak oradan geçerken kitaplarımızın adlarına gözleri takılanlardı. Bunların içinde öğretmenler ve öğretmen adayları da vardı. Osman Gazi Oktay ve yardımcısı Özkan, gelen geçenin ilgisini çekmek için ‘’Yazarımız kitaplarını imzalıyor’’ diye sesleniyorlardı. Kimisi bakmadan geçiyor, kimisi şöyle göz ucuyla bakıyor, kimisi de yayınları ilgiyle inceliyor, arkadaşlar onlara kitapların içeriği ile ilgili bilgiler veriyordu.

Bense ciddi bir yazar duruşuyla hiçbir kitabımı övmeye kalkmıyor, paraya elimi de sürmüyordum. İmza için önüme kitap sürülünce de bunu satın alanın adını ve soyadını veya kitabı kimin için aldığını sormaktan başka yaşını ve mesleğini de öğreniyordum ki yazacağım bir cümle yerli yerine otursun. Alıcı bir öğretmense ‘’Sevgili meslektaşım…’’ diye, öğrenci ise ‘’…büyüsün, vatana millete faydalı bir insan olsun’’ gibi bir ibare yazdıktan sonra tarih atıyor, TÜYAP-İzmir’’ ibaresini ekleyerek imzayı basıyordum.

Bu vesile ile İzmir ve çevresinden bazı eski arkadaşı yeniden görmek, onlarla sohbet etmek imkânını buldum. Beni en çok sevindiren ta Çeşmeden kalkıp gelen bir akrabamın çocuklarına ve hatta arkadaşlarına da vermek üzere her kitabımdan birer adet alması oldu. Tabii bol bol fotoğraf çekildi. Bu arada internet ortamında paylaştığım yazıların hiç de boşa gitmediğini, birçok kişi tarafından dikkatle okunup değerlendirildiğini öğrendim. 

Ben de arada bir hava almak bahanesiyle diğer salonlarda şöyle bir gezindim. Beşi İş Bankası Kültür Yayınlarından, biri Tarih Vakfından, biri de hemşehrim Meryem Gülbudak’ın olmak üzere 7 kitap satın aldım. Eğitim-Sen Standından İsmail Aydınlı’nın TÖ-DER Tarihi’ni, Abdürrahim Sercan bir kitabını, Yeni Kuşak Köy Enstitüleri Derneği’den Yeniden İmece dergisinin son sayısını, Berfin Yayınlarından da bir yazımın bulunduğu Berfin Bahar Dergisinin son sayısını armağan ettiler. Sırt çantasını kitapla doldurmuş, elinde kitapla dolu poşetleri taşımakta zorluk çeken insanları görmek ne kadar rahatlatıcı oluyor!

İzmir’de iki gece, geçen yıl olduğu gibi Cengiz Oktay’da misafir oldum. Son akşam da Ankara’da bir vesile ile tanıştığımız ve İzmir’de okul müdürlüğü yapmakta alan bir arkadaşla Bornova’da yemek yiyip sohbet ettik. İncelik gösterip beni otogara da bıraktı.

‘’Fuar nasıl geçti?’’ yani ‘’hâsılat nedir?’’ diye soracak olursanız, ‘’Orta karar’’ diyebilirim. Yaklaşık 3.000 liralık kitap satılmış. Bunun 2.500 lirası Ankara’dan gönderilen yayınlara, 500 lirası ise Ulasal Eğitim Derneği’nin İzmir şubesinde bulunan kitaplara ait. Hâsılatın yüzde 25’ni şubeye bıraktık. Stant gideri olarak yalnızca 75 lira gider gösterdiler. Herkes özveri gösteriyor.

Standımızda en çok hangi kitapların satıldığını da belirtmeliyim:  Sıdıka Avar’ın Doğ Çiçeklerim (30), Kurtuluş Savaşı Öyküleri 1-2-3-4-5. Kitaplar (19-25 arası), Alya Düşler Dünyasında (17), Kurtuluş Savaşı Kadınları (15), Kızılçullu’dan Hasanoğlan’a (15), Alya’nın Kardan Adamı (12), Guliver’in Gezileri (10), Akan Sulara Karşı 10. (25 Nisan 2016)