HALK LAİKTİR

Meclis Başkanı İsmail Kahraman, AKP’nin rüyası olan yeni Anayasa’da laiklik kavramına yer verilmemesini istedi. AKP yöneticileri sözü dolandırarak da olsa  bunu kabul etmediler. Zaten laik değillerdi ve anayasa ve yasalardaki bu hükmü çoktan askıya almışlardı. İşler böyle tıkırında yürüyor görünürken bir de bu yüzden maraza çıkarmaya ne gerek vardı? Bunun gibi damlalar, zaten ağzına kadar dolu bayrağı taşırabilirdi…

Bu olay, laiklik hakkında yeni bir tartışma başlattı. Ben de eskiden beri bu konuya kafa yormaktayım. Bildiklerimi yalın bir biçimde anlatma ihtiyacı duyuyorum.

Birinci gerçek: Halk laiktir. Onun devlet yönetiminden beklediği, güvenliğinin sağlanması, adalet ve refahtır. Devletin din kurallarına göre yönetilmesi değil. Halk, güvenlik, adalet ve refah sağlamayan iktidarlardan hoşlanmaz ve kendinde cesaret bulduğu zaman onları yıkar. İlk Çağ. Ortaçağ, Yeniçağ ve Yakın Çağ Tarihi buna pek çok kez tanıklık etmiştir.

İkinci gerçek: Müslümanlar laik, laikler Müslüman olamaz düşüncesi doğru değildir. ‘’Müslümanlar laik olamaz’’ diyenler, laikliğin anlamını çarpıtmışlar ve laiklik karşıtlarının ekmeğine yağ sürmüşlerdir. Onlar da ‘’Laikler Müslüman olamaz’’ diyerek laikleri din dışına sürmeye çalışmışlardır. İnsanın bir yaratıcıya, dine veya inanç grubuna bağlı olmasıyla devletin din kurallarına göre yönetilmesini istemesi farklı şeylerdir. Emekçi halktan hiçbir zaman bir şeriat devleti talebi gelmemiştir.

Üçüncü gerçek: Laiklik feodalizmin yıkılmasıyla ortaya çıkmıştır. Laiklik, insanlık tarihinde çığır açan genç ve devrimci burjuvazinin bir ideolojidir. Halkın feodal kiliseye üstünlük kazanmasıdır. Bu akım bütün dünyayı sarmış ve özgürlük mücadelesi verenlere miras kalmıştır.

Dördüncü gerçek: Anti laik hareket bir dindarlık hareketi değil, kapitalizm öncesi sınıfların veya bu sınıfların uzantısı olan vurguncu ticaret ve tefeci ‘’Yeni burjuvazi’’nin kuvvet aldıkları bir iktisadi ve sosyal düzeni kurma veya devam ettirme hareketidir. Tanrı’nın onlardan yana olduğu veya onların Tanrı tarafında olduğu büyük bir yalandır. Böyle bir şeye imkân da yoktur. Tanrı’nın veya Peygamberin bu hareketle ilişkisi yalnızca bir istismardan ibarettir.

Beşinci gerçek: AKP hareketi, esas olarak yoksulların oy desteği ile iktidar olmuştur, dindarların değil. Bu dünyanın nimetlerinden yararlanamayan yoksullar, kendilerine bir şeyler koklatmış olan AKP’ye desteklerini sürdürmektedirler. Bu nedenledir ki hükümet çevrelerinden gelen pis yolsuzluk kokularını şimdilik görmezlikten gelmektedir. ‘’Çalıyor ama çalışıyor’’ sözü bunun ifadesidir. Bu destek, AKP iktidarının elindeki ekonomik imkânlar tükeninceye kadar devam edecektir.

Altıncı gerçek: Türkiye’deki laiklik tartışmasının ekseni din ve bilim ekseni değil, Tanzimat’tan beri üst sınıfların yöneldiği Batı yaşam tarzıyla buna erişme olanağı bulamayan taşranın ve taşralaşmış kentlilerin kültür çatışmasıdır. Türkiye’de Batı yaşam tarzının adı yanlış olarak laiklik diye algılanmıştır. Bu nedenle her başı açık kadına veya kravat takan erkeğe ‘Laik’’, her başörtülü kadına ‘’Gerici’’ gözüyle bakılmıştır.

Yedinci gerçek: Gerici AKP iktidarı, Türk burjuvazisinin Türkiye siyasetine bir armağanıdır.  Geçmiş iktidarların halka ödettiği ağır bir kefarettir. Bu iktidar, kendisi kepçe ile alırken kaşıkla da olsa yoksulları gözeten politikaları sonucunda kazandığı desteği, şimdi muhalifleri ezmek için zor unsuruna da başvurarak kullanıyor. Dertli başını daha fazla ağrıtmamak için şimdilik ‘’laiklik’’ ilkesini reddetmediğini ilan etmekle birlikte, devleti ve toplumu gericileştirmek için elinden geleni ardına koymayacağını unutmamak gerekir.

Sonuç: AKP gericiliğine karşı laikliği savunmak ülkenin geleceğini, özgürlüğünü, demokrasiyi savunmaktır.  Laikliğin tamamen geçerli olacağı düzen, işçileri, köylüleri, gençliği, kadınları, küçük ve orta burjuvaziyi temsil eden bir ‘’Halk İktidarı’’dır. Tekrar etmekte yarar vardır: Her laik halkçı değildir ama bütün halkçılar laiktir. Çünkü halk laiktir. (28 Nisan 2016)