BURJUVA DÜĞÜNLERİ

Büyük kentlerde katılmak zorunda kaldığım birçok düğünde kendimi hiç rahat hissetmiyorum. Yabancı bir ortama girmiş gibi oluyorum. Bu düğün sahiplerinin bir kısmı burjuva ise de bir kısmı onlardan aşağı kalmak istemeyen orta ve hatta dar gelirliler.  . 

Öncelikle, bu düğünler için tutulmuş salonlar son derece ruhsuz. Beyaz örtüleri yerlere değen geniş yuvarlak masa ve koltuklar. Yüzlerinde hiçbir ifadenin izine rastlanmayan garsonlar, kulakları sağır edercesine salonu dolduran müziğin sesinden konukların birbirlerine ‘’Nasılsın!’’ sorusunu bile kulaklara bağırarak söylemek zorunda kalması…

Sahnedeki şarkıcının başlangıçta sırf iş olsun diye söylediği yabancı şarkılar. Ardından Türkçe sözlü ama melodisi yabancı özentili müzik.

Gelinin damat ile masa masa gezerek, yanındaki bir yardımcısının taşıdığı torbaya mücevher toplaması da artık genelleşmiş. Hele o tekerlekli bir masa ile salona getirip gelinle damada kestirilen kat kat pahalı pasta.

Bütün bunlar Türk düğün geleneğine Batı’dan özenilip yapıştırılmış kısımlar. Kimsenin anlamadığı o müzik çalınmazsa düğün yeteri kadar modern görünmeyecek! Zaten bunları tercih edip etmediği düğün sahiplerine sorulmuyor. Çoğunun adı bile yabancı olan ve ancak otomobille gidilen düğün salonlarının tek tip programı içinde. Ahmet’le Hasan’ın, Ayşe ile Ebru’nun düğünleri arasında akılda kalıcı hiçbir farklı özellik yok.

Burjuva düğünlerinin bir çoğunda  gelinlerin neredeyse  bellerinden yukarısının çıplak olmasının nedenini bir türlü anlamıyorum. Onun güzelliğini göstermek istiyorlarsa her genç kız zaten güzeldir ve berberler ve makyajcılar ufak tefek kusurları varsa zaten bunları kapatmakta ustadır. Bir de alan almış, satan satmıştır zaten… Muhafazakâr düğünlerinde gelinin iyice bohçalanması nasıl bir sapma ise, onu iyice açmanın da bir Batı özentisi olduğu ortada. Biz galiba bunun ortasını bulmakta pak beceriksiziz.

Yakın zamana kadar köylerde olduğu gibi artık akraba ve komşu kadınların bir araya gelip düğün evi için yemek yapmaları, gençlerin birbirleriyle yarışırcasına hizmet etmeleri, zengin olsun yoksul olsun bütün mahallenin, sitenin düğüne davet edilmesi, gelin alma alayları, yol kesip bahşiş almalar, gelinin başına ufak para, fındık fıstık  dökmeler, bunları toplayan çocukların duydukları keyif burjuva düğünlerinde tarihe karışmış. Müzik takımı içinde geleneksel çalgılarımız davul ve zurnaya bile rastlanmıyor.  

Şimdi herkesin cep telefonları fotoğraf da çektiği halde, düğün salonlarını kapatmış o fotoğrafçılara ne demeli? İstesen de, istemesen de çekilen fotoğraflar ve her bir kartın, on liraya, yirmi liraya size kakalanması!

TÜRKLÜK SONA DOĞRU HATIRLANIYOR  

Milletlerin değişmesi kolay olmuyor. Burjuva düğünlerinde sona doğru da olsa kendimiz olmaya başlıyoruz. Galiba gelenek olduğu için bütün gelinlerin ellerine kına yakılıyor.  Düğünlerin herhalde tek milli yanı sona doğru çalınan havalar ve bu havaya dayanamayarak ortaya fırlayan oyuncular. İnsanımız, hele kadınlarımız ne oyunlar çıkarıyorlar! Oynak havaların müziği ile coşanlar, düğüne Türk düğünü rengini verebiliyor. Şimdi en moda oyun havası Ankara’nın Bağları.

Evlenme törenleri, bütün dünyada milletlerin özelliklerini taşır. Küreselleşme dedikleri kültür istilası, bizim gibi milletlerin geleneklerini gitgide yok ediyor.

Çocuklarıma düğün yapabilseydim, onları kendi köyümde bir köy düğünü ile evlendirmek isterdim. Düğünü kentte yapmak zorunda kalırsam yakın akraba, komşu ve onların yakın arkadaşlarından bir davetli listesi yapar, davetiyeye hediye getirmemelini de yazardım. Altın nerelere çıktı. Dar gelirlilerin bütçesini zorluyor. Evimizin bahçesine masalar kurar, yemeği orada verirdim. Arka fondan kısılmış bir sesle yerli müzik çalarken davetlilerin birbirleriyle tanışıp söyleşmesini sağlardım. Evlat evlendirmek az murat değildir, bunun için kalkar davul zurna ile oynardım. Analarını da karşıma alarak! Öyle de, bakalım benim bu isteklerime evdekiler uyacaklar mı?

Gitgide nesli tükenmekte olan Kelaynak kuşlarına döndüm galiba. Onların nesillerini devam ettirmek için önlem alınıyor da benim gibilerin yok olup gitmemesi için hiçbir çaba yok…(25 Mayıs 2016)